Vertrek om 5u in Heist-op-den-Berg. Aankomst om 16u in Pralognan-de-la-Vanoise. Onderweg hebben we voornamelijk regen gehad en ook in Pralognan 'miezert' het en hangt de bewolking heel laag. We logeren in Hotel de la Vanoise, waar ze ons bevestigen dat de regendagen achter de rug zouden moeten zijn. Morgen zou het nog een overgangsdag worden (met nog vrij veel bewolking) maar de dagen erna zou het systematisch beter moeten worden. Annemie belt ons diezelfde weersverwachtingen door nadat ze deze op het internet bekeken heeft. We leven dus op goede hoop. De verwachting is wel dat we door de regen van de voorbije dagen relatief veel sneeuw zullen tegenkomen op de eerste wandeldagen.

In het hotel zelf is het bijzonder rustig. Ze vertellen ons dat het seizoen pas is geopend. We zijn de eerste gasten. Tijdens het avondeten dagen er nog 2 andere gasten op, maar dat lijk het te zijn. Wellicht zit het hier binnen 2 weken wel vol, maar nu zijn we dus maar met 4 bezoekers. Na het avondeten en een flesje wijn uit de Savoie, gaan we rond 22u slapen in de hoop morgen beter weer te treffen.

Omdat de tocht de eerste dag niet zo heel lang is, maar vooral omdat we hopen dat hoe later we vertrekken hoe beter de weersomstandigheden zullen zijn, staan we pas rond 8u op. De bewolking hangt nog steeds laag, maar toch is al te zien dat er bovenop de hellingen toch redelijk wat sneeuw is gevallen. We besluiten om tegen 11u aan de tocht te beginnen. Tegen dan is het hopelijk gestopt met 'miezeren' en hebben een aantal wandelaars voor ons het pad al wat geëffend daar waar er sneeuw ligt.

In de ontbijtzaal van het hotelletje is er maar één tafeltje gedekt... het is hier echt wel rustig...

Om 10u30 staan we op de parking aan 'Les Fontanettes'. Het is ondertussen terug gaan sneeuwen en regenen. De wolken zijn dieper het dal in gezakt. Het ziet er dus eigenlijk niet echt naar uit dat het op korte tijd beter zal worden. We bellen in de wagen nog eens naar Annemie om te zien wat de weersvoorspellingen op het internet zeggen... en die blijken niet goed te zijn. Er wordt voor de namiddag nog meer sneeuw voorspeld. We besluiten onze plannen aan te passen. Alles met een dag verschuiven is geen echte optie, omdat ik dan de receptie zal moeten missen die voor Jonas' klas wordt gehouden omdat ze 'afzwaaien' in de lagere school. Daarom kiezen we ervoor om een andere route uit te stippelen. Het betekent dat we de "tour des glaciers de la Vanoise" niet meer volledig kunnen doen. We beperken ons tot het noordelijke en westelijke deel van de tour, m.n.:

op 21.06: van Pralognan naar refuge du Col de la Vanoise
op 22.06: van refuge du Col de la Vanoise naar refuge de la Valette
op 23.06: van refuge de la Valette naar refuge du Roc de la Pêche
op 24.06: van refuge du Roc de la Pêche naar Pralognan
op 25.06: terugreis

In de auto bellen we naar de betrokken hutten voor de wijzigingen en afzeggingen van de reservaties. Daarna keren we terug naar Hotel de la Vanoise... waar zoals verwacht nog steeds voldoende plaats is. We krijgen terug dezelde kamer. In de namiddag lopen we nog eens door Pralognan, dat eigenlijk maar bestaat uit een straat, voornamelijk, naast hotels, met souvenir-, boeken en sportwinkels. We stappen een zaak binnen waar we een pannenkoek kunnen eten. Naast onze tafel zitten 2 Belgen. Een koppel uit De Pinte, dat voor het eerst, na jarenlange vakanties in Oostenrijk, naar Pralognan is gekomen. Ook zij zijn omwille van het slechte weer maar een pannenkoek met koffie komen eten.

's Avonds laat Annemie via SMS nog weten dat ze 2 weersvoorspellingen op het internet heeft bekeken en ze voor morgen beide lichte bewolking met zon voorspellen. Dus dat lijkt wel mee te vallen.

Volgens de kalender begint vandaag de zomer... Eerlijk gezegd merken we daar niet veel van als we bij het opstaan door het venster kijken. De wolken hangen nog steeds relatief laag. Ze zien er wel minder dreigend uit dan gisteren. En het is ook gestopt met regenen. We gaan het er dus op wagen. Na het ontbijt spreken we aan de receptie van het hotel af dat we donderdag terug zijn. We rijden opnieuw met de wagen naar 'Les Fontanettes'. Daar starten we rond 9u20 aan de tocht die normaal 3u duurt. We nemen ons voor het rustig aan te doen in de hoop dat ondertussen het weer steeds beter wordt en het zonnetje er finaal zal doorkomen.

Na ongeveer een uur stappen, komen we aan bij Chalet de la Glière in een landschap vol sneeuw. Het stappen wordt steeds zwaarder naarmate de sneeuwlaag dikker wordt. We arriveren bij Lac des Vaches rond 12u. Daar picknicken we. Rond 13u gaan we verder, eerst over de stapstenen in het Lac des Vaches, daarna bergop in een sneeuwlaag die veel minder belopen is dan het eerste deel en ook nog steeds dikker wordt. We gaan dus iets trager vooruit. Om 14u15 komen we aan in refuge du Col de la Vanoise. Van de omgeving kunnen we niet veel zien, die zit verstopt achter een dik wolkenpak. De huttenbewaarder vertelt ons dat hij zo'n weer op 21 juni nog maar zelden heeft meegemaakt. Kort daarna komen de wolken zo sterk opzetten dat vanuit het gebouw waar de eertruimte is, het slaapgedeelte (in de orginele hut) al in mist gehuld is. Als we aan de huttenbewaarder vragen hoe het pad erbij ligt naar refuge de la Valette, is het antwoord: veel sneeuw en kans op schuiven... We zien morgen wel wat we doen, maar we mogen stellen dat we niet echt geluk hebben met het weer. Tot onze verbazing blijkt dan nog dat we beide serieus verbrand zijn in het gezicht en dat terwijl we de hele dag geen straaltje zon gezien hebben.

Om 19u stipt wordt het avondeten geserveerd. Tegen dan is alles stevig dichtgetrokken en kan je maar enkele tientallen meters ver meer zien. Aan tafel zitten we naast een koppel uit Parijs. Zij zouden normaal vandaag vanuit refuge de la Valette (onze bestemming voor morgen) naar Col de Vanoise zijn gekomen, maar hebben er omwille van de kniehoge sneeuw moeten van afzien. Ze raden ons dan ook aan om morgen goed na te denken of we die route wel zullen nemen. We bekijken het morgen wel, maar een overschakeling van plan B naar plan C dringt zich meer en meer op. Rond 21u liggen we in bed.

We staan, net zoals de meeste anderen, om 6u30 op. Buiten heeft het weer een metamorfose ondergaan: een straalblauwe hemel, geen wolkje aan de lucht. Nu kunnen we tenminste zien in welk landschap de hut ligt. De omgeving is zondermeer mooi. Alles ligt welliswaar nog onder een dikke laag sneeuw die bovenaan bevroren is vanwege de vorst de voorbije nacht. Het is dus voorzichtig stappen.

Na het ontbijt nemen we de pick-nick mee en maken ons klaar voor de volgende etappe. De meesten gaan richting refuge de l'Arpont (wat normaal ook onze volgende bestemming zou zijn geweest indien we de volledige tour hadden kunnen doen). Wij gaan als enigen de andere richting uit (richting refuge de la Valette). Als snel blijkt dat ook gisteren niemand die route heeft gedaan, want er zijn geen stapsporen in de sneeuw terug te vinden. Het is dus quasi onmogelijk om ons aan het te volgen pad te houden. En als blijkt dat als de ijslaag bovenop de sneeuw breekt, we bijna tot onze knie in de sneeuw wegzakken, is ons besluit snel genomen. Het zou onverantwoord zijn om de tocht naar la Valette verder te zetten. Voor ons zit er dus maar één keuze meer op: via dezelfde weg van gisteren terug te gaan richting Pralognan. Met dat verschil dat we nu ten volle van de omgeving zullen kunnen genieten. Hoe lager we komen, hoe meer van de sneeuw van gistsren reeds gesmolten is. Als dit weer aanhoudt, zal de meeste sneeuw wel over enkele dagen verdwenen zijn. Maar die tijd hebben we niet. We moeten dus voor een 2de maal overschakelen naar een ander plan, dit ziet er als volgt uit:

op 22.06: van refuge du Col de la Vanoise naar Pralognan (we overnachten dus opnieuw in hotel de la Vanoise)
op 23.06: naar refuge du Roc de la Pêche, waar we zullen overnachten
op 24.06: terugreis (dus een dag vroeger dan gepland)

Dat we een dag vroeger zullen thuis zijn, is voor Kristof aardig meegenomen. Hij heeft ondertussen de boodschap doorgekregen dat hun pas aangelegde tuin overwoekerd is geraakt door het onkruid en dat er dus dringend 'rusjes' moeten getrokken worden.

In het hotel is er nog steeds plaats genoeg, maar bij het avondeten merken we toch dat het meer aan het vollopen is. De aanloop naar het zomerseizoen is gestart.

Iets voor 9u checken we uit en betalen de uiteindelijke 3 overnachtingen in hotel de la Vanoise. Rond 9u30 staan we op de parking achteraan het dal waar refuge du Roc de la Pêche zich bevindt. Op die manier staat onze wagen al zo dicht mogelijk bij de plek waar we deze avond overnachten en hoeven we de ochtend erop niet te ver meer te gaan en kunnen we dus snel naar huis vertrekken.

Vanaf de parking gaan we terug richting Pralognan om na ongeveer een kwartier af te slaan naar het pad waar refuge de la Valette staat aangegeven (staptijd naar la Valette: 2u45). Na ongeveer 1,5u komen we aan een ruïne 'chalet des Nants' genaamd. Voor refuge du Roc de la Pêche is het naar rechts. Maar omdat het nog zo vroeg is en het pijltje naar la Valette 1u15 aangeeft, kriebelt het om toch eerst nog naar daar te stappen en daarna pas naar Roc de la Pêche. Kristof opteert hier niet voor en we besluiten af te spreken in refuge du Roc de la Pêche.

De weg naar la Valette ligt er goed bij, tot de laatste 100m. Daar verwijnt het pad onder een sneeuwlaag. Er is wel een alternatief pad door voorgangers in de sneeuw gemaakt, maar dat op een vrij schuine helling. Aanvankelijk is de drang om toch door te stappen (de hutten liggen maar op enkele miniuten meer verwijderd), maar het is toch niet ongevaarlijk. Omdat ik maar alleen ben, besluit ik geen risico's te nemen en stop daar (met de hutten van la Valette haast binnen handbereik).

Na de pick-nick ga ik terug naar beneden. Aan 'chalet des Nants', waar Kristof en ik uit elkaar zijn gegaan, vervolg ik de weg richting refuge Roc de la Pêche (ook al staan er hiervoor op geen enkel moment pijltjes aangegeven, maar de weg wijst zichtzelf uit). Het is een zacht glooiend stuk met steeds een mooi uitzicht op de besneeuwde toppen (o.m. de col d'Aussois waar we normaal overheen hadden moeten gaan). Ik arriveer rond 15u30 in de refuge. Roc de la Pêche is een vrij luxueuze hut, eerder een eenvoudig hotelletje. We kunnen er zelfs op de kamer een warme douche nemen. Het Belgisch koppel uit De Pinte, dat we eerder al hadden ontmoet in Pralognan, zit samen met Kristof iets te drinken op het terras van de hut. Zij zijn vandaag naar refuge de Pêclet Polset geweest.

Het blijkt dat we slechts met 6 bezoekers zijn. Op onze kamer ligt nog een Nerderlands koppel, waarvan de vrouw in haar jeugdjaren verscheidene malen naar Pralognan is gekomen en haar partner nu met de omgeveing kennis wil laten maken. We gaan rond 21u slapen, want morgen willen we er op tijd uit om voldoende snel onze wagen te bereiken en te vertrekken naar Heist-op-den-Berg.

We staan rond 6u30 op. Na het ontbijt hebben we nog een korte wandeling te doen. Hiervoor moeten we een kort stukje dalen richting Pralognan. Om 8u zijn we ontdaan van onze rugzakken en vatten we de terugreis aan. Rond 19u arriveren we in Heist-op-den-Berg.